Het is een tijdje stil geweest, maar we zijn er nog.
Dit maal geen geschreven blog maar een filmpje van het parcours!
Enjoy
©Hardloopgek
maandag 15 september 2014
zondag 19 januari 2014
De Polar Loop mijn "review"
Omdat ik bezitter ben van de Polar Loop ben ik gevraagd door MijnHardloopschoen.nl om een review te schrijven over dit product! Hieronder het resultaat!
De Polar Loop de activiteiten tracker van Polar
Ik had al langere tijd de Nike Fuelband welke je beweging bij hield en dit omzette in Fuel points.
Een "verzinsel" van Nike zelf en je moest motiveren om meer te bewegen.
Een leuke gadget die ik naar de buiten wereld toe vertaalde als een dure stappenteller.
Het geen wat bij mij de grootste ergernis opriep was dat Nike ooit heeft gezegd een android app te maken om je fuelband te syncen met je telefoon maar hier nooit mee is gekomen.
Maar goed nu dan de Polar Loop!
The activity tracker that makes you move.
Dat is wat polar er over zegt en zo moet je het ook zien.
De Loop probeert je te stimuleren om te bewegen, om je doelstelling te behalen.
Maar hoer doe je dat dan?
Wanneer je de loop uit zijn elegante verpakking hebt gehaald en de benodigde software hebt geinstaleerd sluit je de loop aan op de pc met de bijgeleverde USB kabel.
Deze wijkt af van wat je gewend bent, niet de zijde die in je pc gaat maar de aansluiting op de Loop!
Dit is een soort stick die je het best kan vergelijken met een s video kabel!
Eenmaal aangesloten. en er gemakshalve vanuit gaande dat je een account hebt aangemaakt bij Polar Flow, begint het instellen.
Je dient aan te geven om welke pols je hem draagt zodat de info in het schermpje zo wordt weergeven dat jij dit correct leest, je kiest de tijds aanduiding (12 of 24 uurs) en je geeft aan hoe een gemiddelde dag eruit ziet (veelal zittend / veelal staand of veelal bewegend).
Op basis van dit laatste wordt het doel bepaald!
Verder lezen klik dan hier
©Hardloopgek
De Polar Loop de activiteiten tracker van Polar
Ik had al langere tijd de Nike Fuelband welke je beweging bij hield en dit omzette in Fuel points.
Een "verzinsel" van Nike zelf en je moest motiveren om meer te bewegen.
Een leuke gadget die ik naar de buiten wereld toe vertaalde als een dure stappenteller.
Het geen wat bij mij de grootste ergernis opriep was dat Nike ooit heeft gezegd een android app te maken om je fuelband te syncen met je telefoon maar hier nooit mee is gekomen.
Maar goed nu dan de Polar Loop!
The activity tracker that makes you move.
Dat is wat polar er over zegt en zo moet je het ook zien.
De Loop probeert je te stimuleren om te bewegen, om je doelstelling te behalen.
Maar hoer doe je dat dan?
Wanneer je de loop uit zijn elegante verpakking hebt gehaald en de benodigde software hebt geinstaleerd sluit je de loop aan op de pc met de bijgeleverde USB kabel.
Deze wijkt af van wat je gewend bent, niet de zijde die in je pc gaat maar de aansluiting op de Loop!
Dit is een soort stick die je het best kan vergelijken met een s video kabel!
Eenmaal aangesloten. en er gemakshalve vanuit gaande dat je een account hebt aangemaakt bij Polar Flow, begint het instellen.
Je dient aan te geven om welke pols je hem draagt zodat de info in het schermpje zo wordt weergeven dat jij dit correct leest, je kiest de tijds aanduiding (12 of 24 uurs) en je geeft aan hoe een gemiddelde dag eruit ziet (veelal zittend / veelal staand of veelal bewegend).
Op basis van dit laatste wordt het doel bepaald!
Verder lezen klik dan hier
©Hardloopgek
woensdag 8 januari 2014
De halve van Rockanje
Afgelopen zondag 5 januari stond de halve marathon van Rockanje op de planning.
Een halve marathon met relatief veel strand, al helemaal voor een polder jongen als ik!
Om 12:30 uur zou de start zijn en het is toch wel even rijden.
Dus bijtijds weg met het gezin en op naar Rockanje.
Wesley zou er ook lopen en we zouden elkaar daar ontmoeten.
Even voor 12:00 uur waren we dan aanwezig.
Snel naar strand club View voor het ophalen van het startnummer.
Binnen was het, denk mede door de wind, afgeladen vol.
Zo vol dat ik snel naar buiten ben gegaan na het ophalen van mijn nummer want binnen raakte ik lichtelijk geïrriteerd door mensen die kennelijk alleen in de die strand tent dachten te zijn.
De start zou om 12:30 uur zijn maar werd met 15 minuten uitgesteld omdat er op het parcours een reanimatie plaats vond.
Even na 12:45 uur gingen we dan van start, vanaf het mulle zand direct richting de waterlijn om zo de eerste 5 km af te leggen over het strand.
Na 5 kilometer volgde daar de strand afgang een klim in mul zand maar gelukkig wel te doen.
Eenmaal boven mochten we weer dalen, over wandel paden die her en der plassen en modderpoelen voor ons in petto had.
Net voorbij het 6 kilometerpunt kwam de eerste waterpost.
1 hele tafel met 0 bekers water.
Wel 2 vrijwilligers die probeerde bekers op tijd te vullen, maar dit ter vergeefs.
Ben dan ook niet gestopt en hoopte op een betere voorbereiding bij een 2e waterpost.
Na deze waterpost gingen we al snel over op het asfalt en begon onze terug reis naar Rockanje en strand club View.
Aangekomen bij het 10 kilometerpunt waren we nagenoeg bij het parkeerterrein vlakbij de start.
Hier ging de 10 kilometer rechtdoor voor hun finish en wij mochten linksaf om nog even een lusje te maken.
Langs het dorp Rockanje en over dijkjes richting de N57.
Op dit stuk ook waterpost 2 en hier had men gelukkig wel voorraad.
De N57 mochten we onderdoor om vervolgens de klim naar boven te maken om zo weer richting strand te gaan.
Vlak voor de Harringvlietsluizen sloegen we af om wederom onder de N57 door te schieten.
Ondertussen hadden we er al een goede 10EM opzitten en begon onze terug weg echt.
Wesley en ik liepen gestaag door en zeiden weinig, allebei al denkende aan de finish waarschijnlijk.
Net voorbij het 17 kilometerpunt doken we weer het strand op.
In de verte zie je al de strandtenten waar je ergens moet wezen.
Deze lijken dan dichterbij dan dat ze daadwerkelijk zijn.
Met de wetenschap nog een kleine 4 kilometer over het strand te mogen schokken slaat de vermoeidheid onbewust toch wat toe.
Dat zand is nog steeds niet mijn ding en maakt het lopen toch wat zwaarder dan het harde asfalt.
Kijkende naar het punt waar we heen moeten zie je de sliert lopers op een zeker moment afbuigen.
Weg van het hardere zand en zo het mulle zand in richting strandtent.
De wetenschap dat je dat mulle zand weer in moet maakt dat je direct denkt hoe zwaar het wel net is.
Maar gelijkertijd ook de wetenschap dat je dan nog maar enkele meters hoeft tot de eindstreep maakt het ook weer wat makkelijker.
Bij de finish staan de supporters al te wachten.
Nog niet blauwbekkend van de frisse wind, want tja ze stonden al even omdat we eigenlijk 15 minuten eerder binnen zouden zijn.
Maar goed met een kleine vertraging kwamen we dan toch aan.
Nog even een high five bij de oudste en nog een zandheuvel overwinnen en we zijn binnen.
Met vermoeide bennen en een leeg gevoel ben ik er dan.
Blij dat ik klaar ben en blij dat ik de meters weer heb gemaakt.
Op naar de tafel waar appels klaar liggen en water.
Ik moet zeggen dat een simpele appel dan errug lekker is.
Nadat ik weer wat was bijgetrokken bleek dat ik een tijd van 1:49:02 had genoteerd, een mooie tijd voor een halve marathon die puur als trainingskilometers werd gelopen.
©Hardloopgek
Een halve marathon met relatief veel strand, al helemaal voor een polder jongen als ik!
Om 12:30 uur zou de start zijn en het is toch wel even rijden.
Dus bijtijds weg met het gezin en op naar Rockanje.
Wesley zou er ook lopen en we zouden elkaar daar ontmoeten.
Even voor 12:00 uur waren we dan aanwezig.
Snel naar strand club View voor het ophalen van het startnummer.
Binnen was het, denk mede door de wind, afgeladen vol.
Zo vol dat ik snel naar buiten ben gegaan na het ophalen van mijn nummer want binnen raakte ik lichtelijk geïrriteerd door mensen die kennelijk alleen in de die strand tent dachten te zijn.
De start zou om 12:30 uur zijn maar werd met 15 minuten uitgesteld omdat er op het parcours een reanimatie plaats vond.
Even na 12:45 uur gingen we dan van start, vanaf het mulle zand direct richting de waterlijn om zo de eerste 5 km af te leggen over het strand.
Na 5 kilometer volgde daar de strand afgang een klim in mul zand maar gelukkig wel te doen.
Eenmaal boven mochten we weer dalen, over wandel paden die her en der plassen en modderpoelen voor ons in petto had.
Net voorbij het 6 kilometerpunt kwam de eerste waterpost.
1 hele tafel met 0 bekers water.
Wel 2 vrijwilligers die probeerde bekers op tijd te vullen, maar dit ter vergeefs.
Ben dan ook niet gestopt en hoopte op een betere voorbereiding bij een 2e waterpost.
Na deze waterpost gingen we al snel over op het asfalt en begon onze terug reis naar Rockanje en strand club View.
Aangekomen bij het 10 kilometerpunt waren we nagenoeg bij het parkeerterrein vlakbij de start.
Hier ging de 10 kilometer rechtdoor voor hun finish en wij mochten linksaf om nog even een lusje te maken.
Langs het dorp Rockanje en over dijkjes richting de N57.
Op dit stuk ook waterpost 2 en hier had men gelukkig wel voorraad.
De N57 mochten we onderdoor om vervolgens de klim naar boven te maken om zo weer richting strand te gaan.
Vlak voor de Harringvlietsluizen sloegen we af om wederom onder de N57 door te schieten.
Ondertussen hadden we er al een goede 10EM opzitten en begon onze terug weg echt.
Wesley en ik liepen gestaag door en zeiden weinig, allebei al denkende aan de finish waarschijnlijk.
Net voorbij het 17 kilometerpunt doken we weer het strand op.
In de verte zie je al de strandtenten waar je ergens moet wezen.
Deze lijken dan dichterbij dan dat ze daadwerkelijk zijn.
Met de wetenschap nog een kleine 4 kilometer over het strand te mogen schokken slaat de vermoeidheid onbewust toch wat toe.
Dat zand is nog steeds niet mijn ding en maakt het lopen toch wat zwaarder dan het harde asfalt.
Kijkende naar het punt waar we heen moeten zie je de sliert lopers op een zeker moment afbuigen.
Weg van het hardere zand en zo het mulle zand in richting strandtent.
De wetenschap dat je dat mulle zand weer in moet maakt dat je direct denkt hoe zwaar het wel net is.
Maar gelijkertijd ook de wetenschap dat je dan nog maar enkele meters hoeft tot de eindstreep maakt het ook weer wat makkelijker.
Bij de finish staan de supporters al te wachten.
Nog niet blauwbekkend van de frisse wind, want tja ze stonden al even omdat we eigenlijk 15 minuten eerder binnen zouden zijn.
Maar goed met een kleine vertraging kwamen we dan toch aan.
Nog even een high five bij de oudste en nog een zandheuvel overwinnen en we zijn binnen.
Met vermoeide bennen en een leeg gevoel ben ik er dan.
Blij dat ik klaar ben en blij dat ik de meters weer heb gemaakt.
Op naar de tafel waar appels klaar liggen en water.
Ik moet zeggen dat een simpele appel dan errug lekker is.
Nadat ik weer wat was bijgetrokken bleek dat ik een tijd van 1:49:02 had genoteerd, een mooie tijd voor een halve marathon die puur als trainingskilometers werd gelopen.
21,1 km
01:49:02
11,61 km/u
1733 kcal
Nadat we waren omgekleed heb ik met het gezin de warmte van de auto opgezocht en zijn we huiswaarts gegaan.
Wesley had nog niet genoeg strand gezien en ging nog even een wandeling maken?????
Eenmaal in Lelystad aangekomen ons zelf getrakteerd op een maaltijd bij de KFC en daarna thuis op de bank een heerlijke bak koffie.
Wesley had nog niet genoeg strand gezien en ging nog even een wandeling maken?????
Eenmaal in Lelystad aangekomen ons zelf getrakteerd op een maaltijd bij de KFC en daarna thuis op de bank een heerlijke bak koffie.
©Hardloopgek
zaterdag 21 december 2013
Wind regen en polderwegen!
Wind, regen en polderwegen dat was dit jaar de kerstloop in Dronten.
Dit jaar zou ik wederom de kerstloop in Dronten doen als afsluiting van mijn loopjaar.
Mijn voorbereiding er naartoe was alles behalve vlekkeloos, want als je in ruim 1 maand maar een keer een 10km loopje doet dan is dit weinig.
Menigeen zou dan ook niet gestart zijn op een afstand als de halve marathon, misschien omgezet in een 10km of helemaal niet gestart zijn.
Maar goed dat was voor mij eigenlijk geen optie, want ondanks dat mijn vaste loopmaatje niet kon zou er we een andere komen.
Martin had ik al eerder in het jaar gestrikt om gezellig eens te komen lopen in Dronten.
Want dit jaar was het 25e jubileum en zou ik dus eenmalig de 21,1 km doen.
Al in de aanloop spreken Martin en ik elkaar op twitter en geef ik voorzichtig aan dat hij er op moest rekenen dat hij mij moest gaan hazen die dag.
Martin wilde hier uiteraard niets van weten want dat zou de omgekeerde wereld zijn, maar goed hij wist niet hoe mijn voorbereiding was geweest.
Wat ik dan niet van hem wist was dat hij al een tijdje moeite had om de langere afstanden naar tevredenheid te lopen!
Ach de blinde en de dove helpen elkaar wel hoor!
Wil je lezen hoe Martin het ervaren heeft? Klik dan hier!
.jpg)
Al bijtijds kwam Martin bij mij thuis aan zodat we nog even rustig een bakkie koffie konden doen en het thuisfront nu ook eens kon zien Martin nu was!
De weersvoorspellingen waren niet echt positief te noemen en het thuisfront besloot dan ook om maar niet mee te gaan naar Dronten en verkondigde zelfs nog met een klein lachje dat er een weerwaarschuwing was afgegeven!
Na de koffie en de discussie wat er aangetrokken ging worden zijn Martin en ik dan maar richting Dronten gegaan.
Daar aangekomen het startnummer opgehaald en rustig afgewacht tot we mochten starten.
Martin kwam zelfs nog bekenden tegen van zijn AV en ook enkele die hij kent.
Op zich niets vreemds, want Martin is een vriendelijke man die graag zijn passie voor het lopen deelt.
Dit doet hij op vele manieren en ook slaat hij een uitnodiging van een mede loper die hij kent via de social media niet zomaar af.
Even kwart voor een zijn we rustig aan richting de start gegaan.
Beide een poncho aan om in ieder geval droog te starten en ook wel een beetje als bescherming tegen de wind.
Ik had al aangegeven bij Martin dat hij het tempo moest bepalen, ik ken mezelf tenslotte, en daarbij wilde ik hem wel gezamenlijk lopen.
Om 13:00 uur was dan de start.
We konden vrijwel direct na de start ons ritme pakken en zaten redelijk goed in het veld waardoor we niet echt veel last hadden van langzamere lopers.
Na een goede 500 meter zet Martin ineens aan, ik denk wat gaan we nu krijgen zouden toch rustig starten?
Bleek dat Martin weer een bekende zag gaan en deze even wilde aantikken.
De eerste 3 kilometer verliepen lekker met een tempo van 5 minuten de kilometer ook zo gek nog niet.
Na iets meer dan 3 kilometer draaide we tegen de wind in, op zich nog geen echt probleem want door het grote deelnemersveld had je beschutting genoeg.
Dit hield ook direct in dat we op de lange rechte van der Hamlaan de wind van opzij zouden hebben.
Eigenlijk liepen we tot de 10 kilometer lekker en hadden we geen van beide klagen of we deden het wijselijk niet ;p
Normaal gesproken mocht ik na 1 ronde rechtdoor richting de finish, maar ja dit jaar moest ik er aan geloven en vlak voor de finish rechtsomkeer maken voor ronde 2.
.jpg)
Nadat we het 10 kilometerpunt waren gepasseerd nam Martin een gelletje.
Toen we eenmaal weer in het ritme liepen gaf hij aan dat ik maar moest gaan als ik sneller wilde ik dit moest doen.
Maar daar begonnen we niet aan, nee samen uit samen thuis!
En daarbij het tempo was, vond ik, best oké.
Toen we weer op het fietspad liepen rond de 3 en dus nu ook het 13 kilometerpunt liepen er twee achter ons die even aan het rekenen sloegen.
Ze wilde graag onder / rond de 1:45 lopen en berekende dat ze dan best een straf tempo moesten blijven lopen.
Op een zeker moment besloten ze ons voorbij te gaan maar tijdens het voorbij gaan twijfelde een van hun of ze niet beter achter ons konden blijven lopen.
Ik gaf hierop aan dat we een kilometer tijd van net boven de 5 minuten hadden en ze het dan niet gingen redden.
Ze besloten door te gaan en ik sloot af met de opbeurende woorden dat als wij ze weer in zouden halen ze het niet gered hadden.
Omdat we in ronde 2 zaten moesten we ditmaal op de van der Hamlaan niet geheel rechtdoor maar ook nog even linksaf na driekwart voor een extra lusje.
Door het uitgedunde deelnemersveld waren de stukken met wind tegen al wat zwaarder.
En bij het 15 kilometerpunt vonden mijn bovenbenen dat het weleens afgelopen mocht zijn.
Op het extra lusje mochten we dan ook nog een extra stukje tegen de wind in beuken en dat was ook wel nodig daar.
Maar goed een extra stukje wind tegen betekend ook een extra stuk terug met de wind mee!
Het aftellen begon bij zowel mij als Martin.
Eenmaal aangekomen bij het 19 kilometerpunt bedacht Martin toch nog even aan te zetten.
Zo gingen wij van een gemiddelde van 5:20 per kilometer terug naar 5 minuten per kilometer.
Ik moest daar toch echt wel even werken want afhakken dat gaan we niet doen!
Daar was dan het 20 kilometerpunt met een tijdklok.
Voor Martin het teken nog weer stapje harder te gaan.....
De laatste kilometer ging dan ook in een tijd van 4:41!
Moe maar voldaan en toch ook wel blij over de finish.
Martin die was helemaal blij want die had eindelijk weer een lange afstand uitgelopen zonder te moeten of willen stoppen.
Ik kijk dan ook terug op een fijne loop waarbij ik de gelukkige was die naast en met Martin deze uitdaging mocht gaan!
21,1 km
01:48:25
11,68 km/u
1525 kcal
©Hardloopgek
zondag 20 oktober 2013
Mijn Halve van Amsterdam
Twee weken geleden liep ik nog een dramatisch slechte halve in Breda.
Achteraf twijfelde ik om alsnog een startbewijs voor de Marathon van A'dam op de kop te tikken om revanche te nemen.
Zo gezegd zo gedaan en met nog 6 dagen te gaan tot de Amsterdam Marathon alsnog een startbewijs overgenomen van iemand.
In de aanloop naar Amsterdam lag ik ook gezellig overhoop met Nike omdat ik voor de 3e keer vocht problemen had.
Ik wilde graag het horloge weg doen en mijn geld terug omdat ik geen vertrouwen meer had in het horloge.
Na diverse mails en het aanleveren van de gevraag de stukken kreeg ik heel snel antwoord dat het management hierin niet ging voldoen, ik moest maar naar de winkel toe en kijken hoe ver ik met hun kwam.
Nadat ik mijn ongenoegen o.a. op facebook had geuit regeerde RunnersWorld Lelystad direct dat zij aan de slag gingen en ik ging van ze horen.
Op donderdag reactie van RunnersWorld dus ik en die dag bij ze langs geweest.
Ook zij kwamen niet ver met Nike, die enkel de inkoopsprijs wilde vergoeden.
RunnersWorld kwam zelf met het voorstel het horloge in te nemen en dan kon ik iets anders uitzoeken.
De prijs van mijn nieuwe klokje werd dan verrekend met de verkoopwaarde van het Nike klokje.
Kijk en dat noem ik nog een service waar je als consument vrolijk van wordt!
Uiteindelijk ben ik vertrokken met de TomTom multi-sport met hartslagmeter.
En een setje goudenveters om het kankeronderzoek van het VUmc te steunen.
'S avonds even een rondje gedaan om te kijken hoe de basis werkte.
Al direct kwam ik er achter dat het klokje enkel de pace in tijd aangeeft daar waar ik eigenlijk gewend was om de pace in snelheid te zien!
Het bezoeken van het TomTom forum leerde mij dat dit in een toekomstige update wordt meegenomen!
Zondag ochtend was ik al vroeg wakker.
Op de pc heb ik nog even op mijn gemak bekeken welke pace ik dan in tijd moest hebben om niet te snel maar ook niet te langzaam te gaan.
Dit vertelde mij dat ik met een pace van tussen de 4:30 en 4:44 goed zou zitten (eindtijd dan tussen de 1:35:00 en 1:40:00)
Omdat ik mijn loopmaatje nog een persoonlijk berichtje stuurde via facebook zag ik dat ik bij mijn "overige" een berichtje had staan.
Wat bleek ik had een gratis startbewijs gewonnen via tomtom voor de halve marathon!
Dat was even balen dat ik dit nu pas zag want nu had ik er dus zelf al een overgekocht!
Ruim op tijd ging ik richting Amsterdam en heb heerlijk vanaf Amsterdam centraal gelopen naar het stadion.
Onderweg bij het vondelpark ook nog de lopers van de 8 km voorbij zien komen.
Al snel was ik bij het stadion en direct ben ik doorgelopen naar de sporthallen om mijn nummer op te halen.
Nadat ik dit had gedaan nog even een rondje over de expo gemaakt en hierbij een bezoekje aan de stand van TomTom gemaakt.
Het weer was nog steeds niet erg warm, zeg gerust bewolkt.
Nu waren de voorspellingen dat de zon zo nu en dan door zou breken maar in de loop van de dag kon het ook gaan regenen met zware windstoten en misschien wel onweer.
Nog even een belletje naar huis met de vraag even te kijken naar de voorspellingen want tja ging ik nu in een korte broek of in een lange?
De voorspellingen deden mij de keus maken in het kort te gaan, want als het al ging regenen zou ik al weer bijna klaar zijn!
Omdat ik nog wel even had ging ik richting de zaal waar je je startnummer op kon halen om daar nog even te zitten en de beentjes wat rust te geven.
Ik zat hier kennelijk zo in gedachten dat iemand van de EHBO mij vroeg of alles goed ging?
Euh ja ik denk het wel ja!
met nog een uurtje te gaan gingen we ons maar eens omkleden.
Op mij gemak eerst maar eens het startnummer aan mijn shirt bevestigd en vervolgens de loopkleding aan.
Ondertussen was het zonnetje zachtjes aan doorgebroken.
nadat ik mijn tas had ingeleverd ben ik richting de startvakken gegaan waar ik eerst nog even naar de marathonloper die binnen kwamen heb gekeken.
Om 13.20 uur zou het eerste startvak van start gaan en ik om 13.26 uur vanuit het 2e startvak.
Eenmaal in het startvak nogmaals tegen mezelf gezegd het gaat om het lopen.
Vandaag willen we lekker lopen, geen streeftijd!
De tijd is vandaag ondergeschikt aan het loop genot.
Ik kon in mijn klokje er voor kiezen om zones op o.a. basis van tijd in te stellen!
Dat zou inhouden dat ik de paces zoals berekend erin kan zetten en mocht ik er onder of boven komen zou mijn klokje mij waarschuwen!
Nee gaan we niet doen, ondanks dat het een tempo is die we normaliter makkelijk lopen wilde ik mezelf niet die "druk" opleggen.
We gebruiken de "free" modus, gewoon alle waarden meten maar geen signaaltjes of iets.
Vorig jaar was het erg druk, maar stond ik ook in een ander startvak.
Dit jaar had ik er minder last van, tempo van mij en de mede lopers was dusdanig dat ik hier geen last van had.
De eerste kilometers verliepen lekker en het tempo zat goed.
Na een tijdje keek ik en zag ik dat ik vrij constant op de 4:40 per kilometer zat, ruim binnen de zones die ik had uitgerekend.
Na 5 kilometer zit je in het saaie industrie deel van het parcours, maar goed 4 kilometer later loop je alweer op de Hugo de Vrieslaan.
Vorig jaar heb ik mij nog mateloos geïrriteerd aan de waterpost die daar vrij snel na de bocht kwam voor mijn gevoel.
Dit jaar stond hij, als je het ij vraagt, net iets verder wat maakte dat minder last had van opstoppingen.
Vanuit de trein had ik al gezien dat er op de Molukkenstraat ook weer een waterpost stond.
Dit was met dit weer wel lekker, ondanks dat het zonnetje minder dominant aanwezig was dan in het begin.
Aangekomen op de Insulindeweg is het nog maar een klein stukje voor de "lange"terug weg begint, vind ik.
Want zodra je de Zeeburgerdijk opgaat heb je een lange relatief rechte weg tot aan het vondelpark.
Gaande weg deze route bemerkte ik wat verval en zag ik de pace iets oplopen.
Normaliter zou ik dan gas bij geven en proberen het tempo hoog te houden.
En nu vond ik het wel best, die paar seconden konden me gestolen worden ik liep nog steeds lekker.
Aangekomen in het vondelpark waren we begonnen aan de laatste 4 km.
In het park was het gezellig druk met mensen, iets wat een loper weer vleugels kan geven als dit nodig is.
Het stuk door het park bemerkte ik dat ondanks dat ik lekker liep de beentjes toch iets vol liepen.
Zit een mens dan zo raar in elkaar dat de geest en het lichaam zich helemaal afstelt op de te lopen afstand?
Aangekomen op de Amstelveenseweg zaten we alweer in de laatste 2 kilometer.
Dus nog even volhouden, tempo vasthouden en uitlopen die handel.
De laatste kilometer was gemarkeerd met een opblaasboog van TomTom om hun nieuwe spothorloge te promoten.
Hier zag ik in eens iemand staan met een We Run AMS shirt een foto camera, dus even het duimpje omhoog!
De laatste kilometer was genieten.
Het publiek, het stadion wat steeds dichterbij komt.....
Eenmaal in het stadion aangekomen leerde een snelle blik op het klokje dat we in ieder geval een tijd onder de 1:40:00 zouden noteren.
Dus dat laatste stuk over de atletiekbaan was gewoon weg genieten.
Eenmaal over de streep klote we een tijd van 1:39:28 een tijd waar ik heel blij mee ben, hoe kan het ook anders als de tijd ondergeschikt is aan het lopen.
Maar het aller belangrijkste was dat we lekker hadden gelopen en zo de voorgaande keren die niet lekker verliepen achter ons konden laten.
Nog even de medaille in ontvangst nemen, een heerlijk flesje AA en een banaan naar binnen werken.
Vervolgens de tas ophalen droge spullen aan en hup richting station.
Om nog wat sfeer te proeven zijn we langs het parcours gelopen, onderweg nog even staan praten emt collegae die dienst hadden.
Na het vondelpark hebben we de tram naar CS genomen en vervolgens de trein naar huis!
©Hardloopgek
Achteraf twijfelde ik om alsnog een startbewijs voor de Marathon van A'dam op de kop te tikken om revanche te nemen.
In de aanloop naar Amsterdam lag ik ook gezellig overhoop met Nike omdat ik voor de 3e keer vocht problemen had.
Ik wilde graag het horloge weg doen en mijn geld terug omdat ik geen vertrouwen meer had in het horloge.
Na diverse mails en het aanleveren van de gevraag de stukken kreeg ik heel snel antwoord dat het management hierin niet ging voldoen, ik moest maar naar de winkel toe en kijken hoe ver ik met hun kwam.
Nadat ik mijn ongenoegen o.a. op facebook had geuit regeerde RunnersWorld Lelystad direct dat zij aan de slag gingen en ik ging van ze horen.
Op donderdag reactie van RunnersWorld dus ik en die dag bij ze langs geweest.
Ook zij kwamen niet ver met Nike, die enkel de inkoopsprijs wilde vergoeden.
RunnersWorld kwam zelf met het voorstel het horloge in te nemen en dan kon ik iets anders uitzoeken.
De prijs van mijn nieuwe klokje werd dan verrekend met de verkoopwaarde van het Nike klokje.
Kijk en dat noem ik nog een service waar je als consument vrolijk van wordt!
Uiteindelijk ben ik vertrokken met de TomTom multi-sport met hartslagmeter.
En een setje goudenveters om het kankeronderzoek van het VUmc te steunen.
'S avonds even een rondje gedaan om te kijken hoe de basis werkte.
Al direct kwam ik er achter dat het klokje enkel de pace in tijd aangeeft daar waar ik eigenlijk gewend was om de pace in snelheid te zien!
Het bezoeken van het TomTom forum leerde mij dat dit in een toekomstige update wordt meegenomen!
Zondag ochtend was ik al vroeg wakker.
Op de pc heb ik nog even op mijn gemak bekeken welke pace ik dan in tijd moest hebben om niet te snel maar ook niet te langzaam te gaan.
Dit vertelde mij dat ik met een pace van tussen de 4:30 en 4:44 goed zou zitten (eindtijd dan tussen de 1:35:00 en 1:40:00)
Omdat ik mijn loopmaatje nog een persoonlijk berichtje stuurde via facebook zag ik dat ik bij mijn "overige" een berichtje had staan.
Wat bleek ik had een gratis startbewijs gewonnen via tomtom voor de halve marathon!
Dat was even balen dat ik dit nu pas zag want nu had ik er dus zelf al een overgekocht!
Ruim op tijd ging ik richting Amsterdam en heb heerlijk vanaf Amsterdam centraal gelopen naar het stadion.
Onderweg bij het vondelpark ook nog de lopers van de 8 km voorbij zien komen.
Al snel was ik bij het stadion en direct ben ik doorgelopen naar de sporthallen om mijn nummer op te halen.
Nadat ik dit had gedaan nog even een rondje over de expo gemaakt en hierbij een bezoekje aan de stand van TomTom gemaakt.
Het weer was nog steeds niet erg warm, zeg gerust bewolkt.
Nu waren de voorspellingen dat de zon zo nu en dan door zou breken maar in de loop van de dag kon het ook gaan regenen met zware windstoten en misschien wel onweer.
Nog even een belletje naar huis met de vraag even te kijken naar de voorspellingen want tja ging ik nu in een korte broek of in een lange?
De voorspellingen deden mij de keus maken in het kort te gaan, want als het al ging regenen zou ik al weer bijna klaar zijn!
Omdat ik nog wel even had ging ik richting de zaal waar je je startnummer op kon halen om daar nog even te zitten en de beentjes wat rust te geven.
Ik zat hier kennelijk zo in gedachten dat iemand van de EHBO mij vroeg of alles goed ging?
Euh ja ik denk het wel ja!
met nog een uurtje te gaan gingen we ons maar eens omkleden.
Op mij gemak eerst maar eens het startnummer aan mijn shirt bevestigd en vervolgens de loopkleding aan.
Ondertussen was het zonnetje zachtjes aan doorgebroken.
nadat ik mijn tas had ingeleverd ben ik richting de startvakken gegaan waar ik eerst nog even naar de marathonloper die binnen kwamen heb gekeken.
Om 13.20 uur zou het eerste startvak van start gaan en ik om 13.26 uur vanuit het 2e startvak.
Eenmaal in het startvak nogmaals tegen mezelf gezegd het gaat om het lopen.
Vandaag willen we lekker lopen, geen streeftijd!
De tijd is vandaag ondergeschikt aan het loop genot.
Ik kon in mijn klokje er voor kiezen om zones op o.a. basis van tijd in te stellen!
Dat zou inhouden dat ik de paces zoals berekend erin kan zetten en mocht ik er onder of boven komen zou mijn klokje mij waarschuwen!
Nee gaan we niet doen, ondanks dat het een tempo is die we normaliter makkelijk lopen wilde ik mezelf niet die "druk" opleggen.
We gebruiken de "free" modus, gewoon alle waarden meten maar geen signaaltjes of iets.
Vorig jaar was het erg druk, maar stond ik ook in een ander startvak.
Dit jaar had ik er minder last van, tempo van mij en de mede lopers was dusdanig dat ik hier geen last van had.
De eerste kilometers verliepen lekker en het tempo zat goed.
Na een tijdje keek ik en zag ik dat ik vrij constant op de 4:40 per kilometer zat, ruim binnen de zones die ik had uitgerekend.
Na 5 kilometer zit je in het saaie industrie deel van het parcours, maar goed 4 kilometer later loop je alweer op de Hugo de Vrieslaan.
Vorig jaar heb ik mij nog mateloos geïrriteerd aan de waterpost die daar vrij snel na de bocht kwam voor mijn gevoel.
Dit jaar stond hij, als je het ij vraagt, net iets verder wat maakte dat minder last had van opstoppingen.
Vanuit de trein had ik al gezien dat er op de Molukkenstraat ook weer een waterpost stond.
Dit was met dit weer wel lekker, ondanks dat het zonnetje minder dominant aanwezig was dan in het begin.
Aangekomen op de Insulindeweg is het nog maar een klein stukje voor de "lange"terug weg begint, vind ik.
Want zodra je de Zeeburgerdijk opgaat heb je een lange relatief rechte weg tot aan het vondelpark.
Gaande weg deze route bemerkte ik wat verval en zag ik de pace iets oplopen.
Normaliter zou ik dan gas bij geven en proberen het tempo hoog te houden.
En nu vond ik het wel best, die paar seconden konden me gestolen worden ik liep nog steeds lekker.
Aangekomen in het vondelpark waren we begonnen aan de laatste 4 km.
In het park was het gezellig druk met mensen, iets wat een loper weer vleugels kan geven als dit nodig is.
Het stuk door het park bemerkte ik dat ondanks dat ik lekker liep de beentjes toch iets vol liepen.
Zit een mens dan zo raar in elkaar dat de geest en het lichaam zich helemaal afstelt op de te lopen afstand?
Aangekomen op de Amstelveenseweg zaten we alweer in de laatste 2 kilometer.
Dus nog even volhouden, tempo vasthouden en uitlopen die handel.
De laatste kilometer was gemarkeerd met een opblaasboog van TomTom om hun nieuwe spothorloge te promoten.
Hier zag ik in eens iemand staan met een We Run AMS shirt een foto camera, dus even het duimpje omhoog!
De laatste kilometer was genieten.
Het publiek, het stadion wat steeds dichterbij komt.....
Eenmaal in het stadion aangekomen leerde een snelle blik op het klokje dat we in ieder geval een tijd onder de 1:40:00 zouden noteren.
Dus dat laatste stuk over de atletiekbaan was gewoon weg genieten.
Eenmaal over de streep klote we een tijd van 1:39:28 een tijd waar ik heel blij mee ben, hoe kan het ook anders als de tijd ondergeschikt is aan het lopen.
Maar het aller belangrijkste was dat we lekker hadden gelopen en zo de voorgaande keren die niet lekker verliepen achter ons konden laten.
Nog even de medaille in ontvangst nemen, een heerlijk flesje AA en een banaan naar binnen werken.
Vervolgens de tas ophalen droge spullen aan en hup richting station.
Om nog wat sfeer te proeven zijn we langs het parcours gelopen, onderweg nog even staan praten emt collegae die dienst hadden.
Na het vondelpark hebben we de tram naar CS genomen en vervolgens de trein naar huis!
©Hardloopgek
zondag 6 oktober 2013
Bredase Singelloop! Zit ik in een dip?
Twee weken na de dam tot damloop stond Breda op het programma.
Vorig jaar liepen we deze dag in Brussel dit keer iets dichterbij.
Begrijp me niet verkeerd, Bredase Singelloop is een hele leuke loop.
Veel enthousiast publiek en veel bandjes en dj's die het feestje muzikaal begeleiden.
Een loop waar ik zeker nog eens zou willen lopen, in de hoop dat ik er dan meer van kan genieten.
Ik ben er nog niet over uit of ik in een dip zit of dat het weer mij parten heeft gespeeld twee keer op rij!
Maar balen dat is wat ik doe, weet dat ik echt niet altijd een top tijd kan lopen maar genieten moet toch mogelijk zijn.
Maar goed wie zal het zeggen?
Voor nu hebben we het weer gehad en gaan we volgende maand tijdens de zevenheuvelennacht wel zien hoe het er voor staat.
©Hardloopgek
Vorig jaar liepen we deze dag in Brussel dit keer iets dichterbij.
Wesley en ik zouden vandaag sinds lange tijd weer samen lopen.
De aanhang bleef thuis mede omdat het toch niet om de hoek is en ook hadden ze te leiden onder vermoeidheid of verkoudheid.
Dan ga je niet ergens heel lang staan met het risico dat je op de tocht staat of zo.
Dus 's morgens samen richting Breda waar we ruim op tijd arriveerde.
Na het vinden van een parkeerplek zijn we richting het Chasseveld gegaan waar we ons konden omkleden bij mijn werkgever.
Eenmaal omgekleed en enige tijd verder maar vast langzaam aan naar buiten gegaan en ons richting de start begeven.
Voortijds had ik van iemand die bekend is bij de loop de tip gekregen om een beetje vooraan te gaan staan.
Want vlak na de start zit er een knik in en wil het veld wel eens stil vallen.
Maar vooraan staan kent zijn risico's!
Wesley en ik stonden vooraan en even had ik toch twijfel of dit wel klopte.
Maar al snel hoorde ik mensen om mij heen praten over tijden die mij wat meer vertrouwen gaven.
Het was helaas wel warm, iets wat heerlijk is voor het publiek maar tijdens het lopen vaak wat minder.
Om 14.00 uur klonk het start signaal en we waren zo weg.
Geen last in de eerste of tweede bocht, maar wel te snel gestart.
De benen voelden wat zwaar, maar goed dat kan als je even in het startvak stil staat.
Het tempo was hoog en het tempo moest er uit.
Dit gebeurde iets, tot een acceptabel tempo van ong 13,8 km/h
Echter het was niet mijn dag.
Ik had een ademhaling die heel hoog zat, nog nooit gehad, maar prettig is het niet.
Het tempo moest ik loslaten want die ging ik vandaag niet volhouden.
En mijn linkerlies was wat zeurderig.
Ik overwoog nog binnen de eerste 3 kilometers uit te stappen en een DNF te laten noteren.
Maar goed dat gaat me toch ook wel erg ver.
Ik koos ervoor het tempo drastisch naar benden te halen.
Ik had Antoon al gemist aan de kant omdat ik te druk was met alle pijntjes en tegen strubbelingen.
Ik zag dat Wesley zocht waar ik liep en dat weet ik want dat doen we nu eenmaal.
Maar omdat ik hem de kans op een mooie loop niet wilde ontnemen.
Ik liet een gat vallen en als ik achter een groepje kwam te lopen liep ik in een dusdanige lijn dat hij me niet kon zien.
Zo had hij geen idee waar ik was en kon hij niet anders dan doorlopen, want als ik had gezegd dat ik moest lossen was hij waarschijnlijk bij me gebleven.
Na 5 kilometer ging het wat beter.
Zowel mijn loop cadans als geestelijke cadans kwamen nu overeen.
Het liep, de lies was wat afgezakt en het zonnetje was wat minder aanwezig.
De gedachten om uit te stappen waren weg.
Op een gegeven moment maakte we een lus om weer terug te gaan naar het stadscentrum en dus voor de tweede ronde.
Bij het 10 km punt ging je weer het stadshart in en dus ook de gezelligheid.
Je wilt dan niet eens meer denken aan stoppen en dat publiek doet je je zorgen even vergeten.
Bij het 12 km punt waren we vlak voor het punt waar Antoon had gestaan, dus dit keer zou ik wat beter opletten.
Helaas, bleek later, had hij al een ander plekje ingenomen ergens vlak voor de finish.
Bij mij was de loop cadans er nog wel maar mentaal was het toch zo zwaar geworden.
Je gaat dan letterlijk alle pijtjes voelen, maar wat is het irritant als het niet wil zoals jij wilt.
Ongeveer ter hoogte van het 15 km punt waren de benen volgelopen, ze begonnen steeds meer te protesteren voor het gevoel.
Maar goed het tempo bleef wel redelijk gelijk dus laten we dat dan maar als positief zien.
Niet veel later hadden ook de voeten het wel gehad, een gevoel van doofheid / tinteling die ik nog niet eerder had ervaren sloop erin.
Dan toch maar stoppen? Even aan de kant? Even lopen?
Nee we doen het niet, we gaan gewoon dom door met het verzetten van de ene voet na de andere.
Geestelijk werd het er niet beter op, want voor mij idee moesten sommige stukken sneller komen dan dat ze kwamen.
Dan dacht ik weer o straks dan zijn we daar en daar, maar dan zie je in eens een bocht naar rechts terwijl je die echt niet had verwacht.
Wat een domper kan dat zijn zeg.
Net voor het 18 km punt werd ik bijgehaald door de pacers met een eindtijd van 1.40 uur.
De voorste pacer spoorde me aan aan te haken, dit ook wel gedaan maar net voorbij het 19 km punt weer losgelaten.
Het tempo was niet meer te doen voor mij tot aan de eindstreep.
Eigenlijk kwamen ze een ruime kilometer te vroeg voorbij.
Het 20 km punt kwam in zicht en daar was ik blij mee want dan was het nog maar 1,1 km afzien
Een goede 5 minuten zeg maar, dat kan ik nog wel aan.
Uiteindelijk sloegen we dan rechtsaf weer richting het stadshart daar waar dat laatste bruggetje lag en die laatste verschrikkelijke meters.
Vooral die laatste 200 meter die netjes om de 50 meter werd aangegeven, wat een hel is dat zeg.
Maar uiteindelijk kwamen we over die eindstreep en daar stond Wesley me op te wachten.
Nog voor ik bij hem was moest ik echt even stil staan en balen, flink balen dat het weer niet liep zoals ik hoopte.
21,1 km
01:42:02
12,41 km/u
1525 kcal
Heel even op adem komen en dan snel door lopen.
Naar het water waar ik toch wel aan toe was.
Zwaar balend richting de medailles met een geniepige pijn in de bovenbenen.
Zo een heerlijke stekende pijn die vooral van zich laat horen als je een opstapje op gaat of af!
Op naar die medaille om daarna snel slenterend naar de droge kleding en een warme douche te gaan.
Naar het water waar ik toch wel aan toe was.
Zwaar balend richting de medailles met een geniepige pijn in de bovenbenen.
Zo een heerlijke stekende pijn die vooral van zich laat horen als je een opstapje op gaat of af!
Op naar die medaille om daarna snel slenterend naar de droge kleding en een warme douche te gaan.
Begrijp me niet verkeerd, Bredase Singelloop is een hele leuke loop.
Veel enthousiast publiek en veel bandjes en dj's die het feestje muzikaal begeleiden.
Een loop waar ik zeker nog eens zou willen lopen, in de hoop dat ik er dan meer van kan genieten.
Ik ben er nog niet over uit of ik in een dip zit of dat het weer mij parten heeft gespeeld twee keer op rij!
Maar balen dat is wat ik doe, weet dat ik echt niet altijd een top tijd kan lopen maar genieten moet toch mogelijk zijn.
Maar goed wie zal het zeggen?
Voor nu hebben we het weer gehad en gaan we volgende maand tijdens de zevenheuvelennacht wel zien hoe het er voor staat.
©Hardloopgek
zondag 22 september 2013
(NIET) mijn Dam tot damloop 2013
Dam tot damloop 2013 was niet mijn loop!
©Hardloopgek
Ook dit jaar zou ik hem weer lopen!
De Dam tot Damloop 2013 wederom via de baas.
Ik had me niet opgegeven voor het wedstrijdteam want er zullen vast wel snellere heren zijn dan dat ik ben.
Maar doordat ik vorige week last minute mee deed met de wedstrijdlopers bij de Run Winschoten gebeurde het zo dat ik werd door geschoven naar een vrij gekomen plekje.
Vandaag dus op tijd richting Amsterdam om mij te melden en mijn startnummer op te halen.
Het weer voelde op de vroege ochtend al warm aan, niet het ideale loop weer.
Maar goed wat niet is kan nog komen!
Vorig jaar had ik mijn snelste tijd laten noteren op de 10 EM en deze was 1.10.32, dit jaar hoopte ik hier een aanval op te doen.
Al om 11.10 uur mochten wij als wedstrijd lopers van start als bedrijf.
De tunnel in de eerste kilometer ging als vanouds te snel, maar goed dan moet je nog omhoog en verlies je weer wat snelheid.
In die tunnel was het warm, heel warm zelfs.
Toen we het einde van de tunnel naderde voelde je een heerlijk briesje en kreeg je weer wat verkoeling.
Dit was echter niet voor lang, want het zonnetje was nog meer aanwezig aan deze zijde van de tunnel.
Ondanks het klimmen lag het tempo nog te ver boven het gewenste tempo dus hebben we de rem erop gegooid.
Ondertussen zag ik de wedstrijd dames van de baas me aan de linkerzijde voorbij schieten, dit terwijl zij een zelfde tijd of iets langzamer (in vergelijking met mij dan) voor ogen hadden.
Aanhaken had geen zin want dan wist ik zeker dat ik het niet ging redden.
De eerste 5 km gingen zoals gehoopt, wel iets boven de gewenste doorkomst tijd maar nog wel te doen.
De komende kilometers zouden zo richting de 10 km steeds zwaarder worden.
Ter hoogte van de 9 km haalde ik twee dames van het dames team in die ook een tijd rond de 1.10 hoopte te doen.
Even kort gesproken en ik gaf al aan dat het hem niet ging worden en dat ik waarschijnlijk te vlug gestart was.
Op het 10 km punt was de tijd maar, blijkt achteraf, 32 seconden boven de gewenste doorkomst tijd.
Maar die benen.........
Die waren volgelopen, ik wilde nog wel maar de beentjes dachten er toch iets anders over.
Die laatste 6 km zouden vooral in het teken staan van schade beperken en iig zorgen dat we onder de 1.15 uur blijven want anders zou ik echt niet vrolijk zijn.
Het tempo ging er iets uit, de gedachten dwaalden zo af en toe af naar stoppen, of op zijn minst even lopen.
Daar bleef het ook wel bij hoor want stoppen is geen optie!
Het tempo ging helaas wel naar beneden en het werd dan ook een strijd om deze rond de 13 km/h te houden.
De mentale strijd in combinatie met het minst gezellige stuk van het parcours werkt ook niet in je voordeel.
Maar goed we liepen nog en gingen vooruit.
Het 14 km punt!
Het punt dat je Zaandam ingaat de bewoonde wereld en de gezelligheid.
De kilometers gingen er niet korter op duren maar leken eerder langer.
Na het 15 km punt kwam het feestplein de locatie waar mijn supporters ook zouden staan.
En deze hebben me nog even op de gevoelige plaat vast weten te leggen.
Het was nu een kwestie van uitlopen.
Op het laatste stuk nog geprobeerd te kijken of ik collega's aan de kant zag staan, maar dit ging me zo beroerd af dat ik bijna bij elke zwaai begon te denken dat het misschien wel voor mij was....
De finish kwam in zicht, daar waar ik voor de start het idee had dat de startboog verder richting het CS stond had ik nu niet het idee dat de finishboog dichterbij was!
Toen we de finish passeerde klokte ik zelf een tijd van 1.13.38, in ieder geval onder de 1.15.00 maar een tevreden gevoel kon er niet vanaf.
Ondanks dat het onder de omstandigheden van mogelijk te snel gestart en de verschrikkelijke benauwdheid geen slechte tijd, maar maak dat een loper maar eens wijs op zo een moment.
©Hardloopgek
Abonneren op:
Posts (Atom)